Taxus - Yew

One of the oldest Yew-trees of Holland. Compared to the UK the Netherlands have very few old Yews.

In De Steeg, tussen Dieren en Rheden, staat in een voortuintje deze taxus. Het schijnt de dikste normale Taxus (Taxus baccata) van Nederland te zijn en wellicht ook de oudste. Volgens de Bomenstichting is hij zeker 300 jaar oud. Gezien zijn stamomvang van 380 cm is dit niet onmogelijk. De Taxus is een nogal langzaam groeiende boom. Over zijn maximale levensduur lopen de meningen sterk uiteen. De dikste taxussen van Engeland en Frankrijk zijn 10 tot 12 meter in omvang. Hun leeftijd is waarschijnlijk toch wel rond de 1000 jaar, misschien voor sommige exemplaren zelfs 1500 á 2000 jaar. De theorie van een zekere Allan Meredith dat deze Taxussen drie tot vijfduizend jaar (en een afgetakeld extreem dik exemplaar in Schotland zelfs 5000 à 9000 jaar) oud zijn acht ik niet reëel. Verschillende minder kritische boom-bewoneraars nemen dergelijke veronderstellingen maar al te graag aan, zeker als dit past in hun ideeën over mythologie. Er blijken echter geen harde bewijzen voor dergelijke hoge leeftijden te bestaan: alle oude taxussen zijn hol. Gegevens over de toename van de omtrek van de laatste eeuwen geven wel een richting aan, maar kunnen niet als bewijs voor zeer hoge leeftijden dienen, daar er geen gegevens over de vroegere levensfase van deze exemplaren zijn.

De holle stam laat zien dat een leeftijdsbepaling met behulp van een aanwasboor niet meer mogelijk is. Nederland heeft opvallend weinig oude en monumentale Taxusbomen, zeker als je dit vergelijkt met Groot-Brittannië. Echt oude Taxussen lijken voornamelijk in streken met een keltische geschiedenis te staan. In Nederland is er blijkbaar geen oude traditie om een Taxus te planten op Kerkhoven: de meeste Nederlandse Taxusbomen stammen uit de twintigste eeuw, terwijl er in Groot Brittannië honderden staan van minstens vier eeuwen oud. De Taxus is uiterst giftig, vooral voor paarden en wordt daarom ook 'Venijnboom' genoemd. De Taxus is een in Nederland en grote delen van Europa inheemse soort, die echter vanwege de gifigheid voor het vee door de mens sterk teruggedrongen werd. In ons land was hij in het wild bijna uitgestorven en ook in andere landen is hij schaars geworden. Van nature groeit de Taxus het best op lemige, vochtige en kalkhoudende grond. Hij verdraagt veel schaduw en is als struik of lage boom in staat zelfs onder beuken te groeien.

Een nog dikkere Taxus (omtrek ruim 5 m) staat op het landgoed Groot Engelenburg bij Brummen. Dit is een vertegenwoordiger van een speciale cultivar, Taxus baccata 'Dovastoniana', een afwijkende vorm met hangende takken, die in een krans van 30 m diameter op de grond liggen. De vorm van de boom lijkt een beetje op die van een hoed met brede rand: vanuit de stam reikt een smalle kroon omhoog, waaromheen de lage brede kroon van de hangende takken ligt gedrapeerd. Deze cultivar is in 1777 door Mr. Dovaston ontdekt. Dit exemplaar is waarschijnlijk dus een stuk jonger, maar sneller gegroeid dan de erbovenstaande gewone Taxus.

A Yew of a special variety, called Taxus baccata 'Dovastoniana', wich has very long, spreading branches hanging upon the ground.

Home Nederlandse Versie------Dieren,Rheden en Arnhem------Voorst en Brummen

Engeland 1-------Links en Literatuur--------Home English Version