Jeroen

Mijn naam is Jeroen Philippona. Sinds mijn kindertijd heb ik een grote belangstelling voor de natuur. Lag de nadruk aanvankelijk op paarden en het gebeuren op een naburige boerderij, later kregen vogels, het landschap en bomen meer aandacht. Als kind hield ik vooral van de kromme eiken in de duinen bij Vogelenzang, waar je makkelijk in kon klimmen. Als tienjarige raakte ik voor het eerst onder de indruk van de grootsheid van oude bomen: het was in de Müritz in het toenmalige Oost-Duitsland, waar de bioloog en natuurfotograaf Karl-Heinz Moll me naar herten en zee-arend-nesten voerde, maar ook een imposante oude eik toonde, met diepgegroefde stam en een breed uitwaaierende kroon die een hele weide overspande. Deze eeuwenoude reus prentte een beeld op mijn netvlies wat nooit meer is verdwenen: de boom als symbool van verbondenheid tussen hemel en aarde , van levenskracht en duurzaamheid, maar ook van gulheid. Onder de eik groeiden diverse planten, in zijn takken nestelden mezen, spreeuwen, vinken en duiven terwijl langs de stam boomklevers en spechten kropen op zoek naar insecten, die deze boom in grote getalen bevolkten. Volgens "Herr Moll" broedde in de holle boom ook nog de bosuil, tussen zijn wortels zat de ingang van een dassenburcht, terwijl hij me fijntjes wees op de vele mossen op de takken en enkele paddestoelen op de stamvoet.

In die tijd heb ik veel bomen getekend. Daarna heeft mijn bomenliefde enkele jaren gesluimerd, tot ik in 1973 oog in oog kwam met oeroude eiken in Polen. Sindsdien maak ik regelmatig tochten op zoek naar oude bomen. Van meet af aan zijn eiken mijn lievelingsbomen geweest, met hun weerbarstige, ruige uiterlijk en hun eeuwen trotserende karakter. Zij krijgen op deze website daarom extra aandacht.

Home Nederlandse Versie---Engeland---Links---England---Home English Version